(bron: Limburger)
Door Roel Heynen
Wendy Hoeve heeft moeten besluiten om te stoppen met badminton bij Roosterse BC op het hoogste niveau. Een onvermijdelijke conclusie na een blessure waarbij haar hele knie aan gruzelementen lag. En dat komt hard aan.
Topsport is soms keihard en meedogenloos. Badmintonster Wendy Hoeve kan er inmiddels over meepraten. De speelster van Roosterse BC speelde tien jaar in de eredivisie en haalde op toernooien vele prijzen binnen tot en met twee halve finales op het NK. Maar ongeveer een jaar geleden sloeg het noodlot toe. In de Juliana van Stolberghal in Amersfoort, toevallig de hal waar Roosterse zaterdag met 8-0 onderuit ging, kwam Hoeve verkeerd terecht en liep ze een zeer zware knieblessure op. In het begin was er hoop dat er na een operatie en herstelperiode het racket weer opgepakt kon worden, maar halverwege 2021 vervloog die als sneeuw voor de zon. Einde carrière op het hoogste vaderlandse niveau.
Foute boel
„Op het moment dat het gebeurde wist ik meteen dat het foute boel was”, vertelt Hoeve ogenschijnlijk nuchter. „Ik heb echt die hele hal bij elkaar geschreeuwd van de pijn. Bij de eerste onderzoeken bleek al snel dat ik gelijk had. De voorste kruisband was volledig afgescheurd, de achterste ingescheurd en er zat ook nog een breukje in de knie. Ik moest geopereerd worden, maar door corona kon dat niet meteen. Uiteindelijk is die operatie goed gegaan en was er hoop dat alles helemaal goed zou komen, maar nu na een jaar is wel duidelijk dat ik de eredivisie uit het hoofd kan zetten. Ik hoop ooit weer normaal te kunnen sporten, maar zelfs dat is nog onduidelijk.”
Mentaal was de afgelopen periode uitermate zwaar erkent Hoeve. Ze kon niet fatsoenlijk lopen, niet sporten en haar baan als verpleegkundige heeft ze ook ruim een half jaar niet kunnen uitoefenen. „In eerste instantie kon ik niets, daarna ben ik begonnen met werken, maar heb ik alleen zittend werk gedaan. Vanaf mei sta ik pas weer bij patiënten aan het bed. Daar ben ik mijn collega’s wel erg dankbaar voor. Ze hebben me niet gepusht of zo, heb alle vrijheid gehad om te herstellen. Zelfs in tijden dat de druk in het ziekenhuis door corona extreem hoog was.”
Ingehakt
Hoeve is na het ongeluk niet meer in de Albertzaal in Roosteren geweest. In eerste instantie omdat de week na het dramatische moment de hallen weer dichtgegooid werden. Nu ook nog niet omdat ze het nog niet kan opbrengen. „Het moeten stoppen met datgene wat je de afgelopen jaren met zo veel plezier hebt gedaan, heeft er bij mij enorm ingehakt. Het is nog te pijnlijk om naar de hal te gaan en dan mijn teamgenoten wedstrijden te zien spelen. Ik zie ook de beelden van toen nog steeds voor me. Langzaam begint het besef in te dalen dat topsport er niet meer inzit.”
Terugkijkend op haar carrière mag Hoeve wel degelijk tevreden zijn. Tien jaar eredivisie, twee halve finales op het NK in het vrouwenenkelspel en zeven jaar op rij Limburgs kampioen. „Prachtig inderdaad”, zegt Hoeve met een lach. „Ik heb echt een fantastische tijd gehad bij Roosterse. Die twee halve finales zijn waarschijnlijk wel de mooiste momenten uit mijn loopbaan.”
Reactie plaatsen
Reacties